Prepaid Kaarten En De Geldigheid

Bijna alle aanbieders bieden een geldigheid voor het beltegoed van 6 maanden. Stel dat je 6 maanden niet belt, vervalt automatisch je nummer en je tegoed. In sommige gevallen kan het dus toch voordeliger zijn om een abonnement af te sluiten. Dit zul je even moeten uitrekening aan de hand van jouw eigen situatie. Vaak genoeg gaan mensen uit gewoonte elke maand een beltegoedkaart kopen van 20 euro. Voor 20 euro abonnementsgeld krijg je een mooi abonnement met een mooie telefoon. Er zijn mobiele aanbieders die bij dergelijke bedragen flatfee internet aanbieden.

Vaak zit er in de doos een kaart waarmee je je kunt registreren. Als je dit invult en opstuurt of via een website invult krijg je van hen gratis belminuten. De providers willen natuurlijk het adres hebben van de gebruikers.

Prepaid kaarten hebben soms ook een negatief imago. De beller hoeft geen identiteit door te geven en kan dus bellen zonder dat de provider weet wie hij/zij is.

Ben je echt zo iemand die zelden belt kan prepaid toch nog een goed alternatief voor je zijn. Een goedkoop abonnement kan interessanter zijn als je een beetje belt en SMSt.

Elke keer maar weer moet je zelf de keuze nemen die het beste bij jou past.

Meer weten over klik hier, lees er meer over op de link in dit artikel.

Prepaid Internetten

Er komen steeds mee providers van prepaid oplossingen die ook internet aanbieden via je mobiele telefoon. Hier geld ook voor, in het buitenland is het voordeliger een prepaid kaart te nemen van dat land.

Er zijn providers die alleen een SIM-kaart aanbieden, dus zonder telefoon. Meestal heeft dit als voordeel dat je meer belminuten op je kaart hebt bij de aanschaf.

Jouw mobiele telefoon moet wel simlockvrij zijn, anders kun je niet een willekeurig SIM-kaartje erin doen van een andere aanbieder. Soms kun je wel van een ander land dezelfde provider kiezen mocht je een simlock hebben. Bijvoorbeeld in een Nederlandse Vodafone GSM een Spaans Vodafone prepaid kaartje doen. Toch zijn er aanbieders of landen die zelfs onderling uitwisselen niet toestaan. Kijk dit even na voordat je vertrekt. Zou vervelend zijn als je in het buitenland erachter komt dat het niet werkt. De oplossingen worden dan opeens kostbaar.

Ben je geinteresseerd in prepaid telefoons, lees er meer over op de link in dit artikel.

Bel Met Prepaid In Het Buitenland

In het buitenland verblijven kan een kostbare aangelegenheid zijn met betrekking tot bellen. Een prepaid kaart van het land waar je bent nemen kan een goedkopere oplossing zijn. Stel dat je op een conventie bent in Duitsland. Een weekje op vakantie in Frankrijk. Een cursus volgt in Belgie. Je kunt door het kopen van een prepaid kaartje in dat land goedkoop gebeld worden door andere mensen zonder dat het jouw geld kost. Stel dat je wel mensen laat bellen op jouw Nederlandse mobiel moet je roamingskosten betalen en dat is in Europa en vooral de USA erg duur. Als je een mobiele telefoon bij je hebt met je eigen Nederlandse abonnement of prepaidkaart zul je de kosten moeten betalen tussen Nederland en je bestemming. Met een prepaidkaartje van dat land hoef jij niets te betalen.

De beller heeft dan wel de kosten om naar het buitenland te bellen maar dat valt tegenwoordig echt mee. Het is vooral van belang dat jij geen verrassingen krijgt zodra je terug thuis bent.

Ben je geinteresseerd in gsm prepaid, lees er meer over op de link in dit artikel.

Prepaid telefoon

Is prepaid telefoon nog wel van deze tijd? Jazeker is dat van deze tijd. Er zijn namelijk genoeg situatie�s waarin een prepaid telefoon een goede oplossing kan zijn.

Bij een prepaid kaartje krijg je niet zo'n moderne fancy mobiel als bij een abonnement. Logisch omdat de mobiele telecom operator niet weet wat jij per maand gaat verbruiken terwijl hij bij een abonnement een bepaald bedrag per maand zeker binnenkrijgt. Zo kun je wel meteen het voordeel en nadeel zien wat een abonnement heeft ten opzichte van een prepaid bied. Bij een contract moet je gedurende dit contract het afgesproken maandelijks bedrag betalen. In Nederland zijn de bekendste aanbieders KPN, Telfort, Vodafone en T-Mobile.

Er zijn genoeg mobiele telecom providers die prepaid telefoons aanbieden. Door de ruime voorraden bij de supermarkten en tankstations geven al aan dat prepaid telefoons interessant genoeg zijn voor de markt anders vond je er geen opwaardeerkaarten voor.

De beltarieven zijn iets duurder vergeleken met de abonnementstarieven. Gelukkig is er niet meer zo�n groot verschil als vroeger. Vroeger was bellen via prepaid echt belachelijk duur. Nu is dat verschil kleiner.

Meer weten over prepaid telefoon, lees er meer over op de link in dit artikel.

In kleur kopieren

Kopieren in kleur werd niet met gejuich ontvangen door de staat. Zij waren vooral bang voor fraude met geld of identiteitspapieren. Om dit tegen te gaan hebben de fabrikanten bepaalde mechanismes ingebouwd om dit tegen te gaan. Een nu bekende maar die lang geheim is gebleven zijn de microprints. Deze zijn alleen met een vergrootglas of zelfs microscoop te zien waarin dan bijvoorbeeld staat �Copied with X1234566� waar men het merk en serienummer meedrukt. Veel fabrikanten hebben het bestaan van microprint ontkend. Veel fabrikanten drukken dit af in geel wat sowieso moeilijk te zien is voor het menselijk oog. Er zijn ook fabrikanten die miniscule punten afdrukken waarmee alleen de fabrikant kan aangeven welk serienummer deze afdruk heeft gemaakt. Een betere benaming die men hiervoor gebruikt is microdots. Microdots kun je vergelijken met barcode. Let dus op als je kleurenkopien gaat verspreiden..

Kopieerheffing

Zo hebben Ondernemers en de Stichting Reprorecht een overeenstemming bereikt over de reprorechtregeling. Dit jaar zullen de ondernemers 15 miljoen euro per jaar gaan betalen aan de kopieerheffingen in tegenstelling tot de 80 miljoen euro die ons vorig jaar werd gerekend. Dit werd in een akkoord vastgeleg door VNO-NCW, MKB Nederland en de stiching Reprorecht in Den Haag.

Wel is eruit gekomen dat de ondernemers zonder kopieermachine ook niets hoeven te betalen, klinkt logisch maar zo was het niet. Als je minder dan 20 werknemers hebt zijn je kopieerkosten jaarlijks in euro 15,62. De bedrijven met waarschijnlijk een hoog kopieergedrag, men noemt als voorbeeld banken, accountants en advocaten, zullen afhankelijk hoeveel medewerkers zij in dienst hebben een minimum van 150 euro tot maximaal 4350 euro per jaar aan kopieerkosten moeten betalen. De grote bedrijven met waarschijnlijk een laag kopieergedrag, zoals bijvoorbeeld metaalbedrijven en fabrieken, zullen een minimum van 100 euro of 2900 euro maximaal per jaar kwijt zijn.

Sinds 1 februari 2003 verplicht men alle bedrijven die in Nederland zijn gevestigd en vergoeding te betalen zodra men kopien wenst te maken waar eventueel auteursrechten op van toepassing zijn. Over de berekening daarvan ontstond veel ophef. Ondernemers vonden dat de Stichting Reprorecht nogal grof te werk was gegaan qua inschattingen. Bedrijven werden geconfronteerd met een aanslag waarvan zij de hoogte zelf moeilijk konden controleren.

Meer weten over kopieren, lees er meer over op de link in dit artikel.

Hoe werkt dit dan?

Men zorgt eerst dan een rol, ook wel drum genaamd, voorzien wordt van elektrostatische lading. Hierna wordt de rol belicht met de afbeelding van het origineel. Op de plaatsen waar veel licht valt lekt de statische lading weg. Dan komt de toner op de rol. Toner bestaat uit fijne poeder die als inkt dient. Deze fijne poeder zal alleen blijven plakken aan de elektrisch geleden gedeelten van de rol. Op dit moment zal een leeg vel papier geladen langs de rol worden getransporteerd. Het papier trekt de toner van de rol aan en zo ontstaat de kopie. Vergis je niet, op dit moment ligt de toner nog los op het papier. Door het papier langs een warmtebron te voeren smelt de toner vast op het papier en is de uiteindelijke kopie klaar. Als je wel eens een copier hebt open gemaakt om een toner of zo ter wisselen herken je deze warmtebron eenvoudig door de enorme waarschuwingsstickers met hete onderdelen. Meer weten over kopieren, lees er meer over op de link in dit artikel.

De geschiedenis van de kopieermachine

Volgens de geschiedenis heeft James Watt de kopieermachine uitgevonden. Het eerste patent werd aan hem uitgereikt ergens midden 1781. Uit het patent bleek al snel dat het principe van het kopieren simpel en makkelijk uitvoerbaar is. In het begin deed men het origineel document beschrijven met een inkt dat op gelatine lijkt. Daarna deed men dit voorbewerkt document leggen tegen vochtig kopieerpapier. Men deed dan de volgende stap. Deze 2 tesamen door 2 rollen persen. De inkt van het origineel werd dan door het kopieerpapier geperst zodat het aan de andere kant zichtbaar werd. Hierdoor kreeg je wel bleek uitziende afdrukken. Maar verbeteringen in de gebruikte inkt zorgde al snel voor betere resultaten. Zo werd men in de mogelijkheid gesteld door het inzetten van inkt meerdere afdrukken te krijgen uit een exemplaar. Het dupliceren kon steeds beter uitgevoerd worden. Men kon al van 1 exemplaar 1 kopie maken. Nu had men de mogelijkheid van 1 exemplaar meerdere kopien te maken.

Een beperking aan deze manier van kopieren was het feit dat men alleen de verse (natte geschreven) documenten in aanmerking kon laten komen om kopien te maken. Rond 1840 kwam men op het idee om kopien te maken door het gebruik van lichtgevoelig papier. Deze technieken stonden als basis voor de ontwikkeling van nieuwe technieken. Blueprinting is hier uit voortgekomen maar ook de Photostat-machine van Kodak.

De allereerste kopieermachines noemde men de zogenaamde natkopieerders. Het papier kwam nat uit de machine door het gebruikte vloeistof waar het papier mee werd behandeld. Daarna moest het papier dan nog drogen. Deze kopie�n kon je niet goed bewaren en dus niet echt inzetbaar voor archief. De tekst vervaagde, de vellen papier gingen makkelijk aan elkaar kleven. Door de invloed van daglicht veranderde de kopie in paars.

Chester Carlson was een Amerikaanse advocaat die in 1937 de eerste droge kopieermachine had uitgevonden. Het schijnt dat meer dan 20 bedrijven zijn idee afwezen. In 1944 vond hij eindelijk een partner in de vorm van Haloid die deze techniek wel zag zitten en wilde doorontwikkelen met hem.

Carlson vond de technische wetenschappelijke benaming maar niets. Hij droeg een universiteit op een term te bedenken die taalkundig gemakkelijk te voeren is. Uiteindelijk kwam de universiteit het een woord afgeleid van het Grieks �Droog schrijven� wat resulteerde in xerografie.. In 1948 deed Haloid Xerox als handelsnaam inschrijven. Sommige Amerikanen noemen kopieren ook wel Xeroxing. In 1949 kwamen dan eindelijk de eerste commerciele kopieerapparaten voor de consument op de markt. Deze droge kopieermachine werkte op basis van statische elektriciteit.

Ben je geinteresseerd in adinets, lees er meer over op de link in dit artikel.